นิทานดวงดาว...เพียงเธอจะมองเห็น
นานมาแล้ว.. สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์ 2
ดวง ซึ่งดวงหนึ่งเป็นหญิง และอีกดวงเป็นชาย พระจันทร์สองดวงนี้ รักกันมาก
และไม่เคยแยกห่างจากกัน ทุก ๆ คืน.. เมื่อมองไปบนท้องฟ้า
ยามนั้นจะได้เห็นพระจันทร์ทั้งคู่ อยู่เคียงข้างกันเสมอ
กระทั่ง
วันหนึ่ง.. เมื่อพระจันทร์เพศหญิงได้พบกับดวงอาทิตย์
เธอรู้สึกหลงใหลในแสงเจิดจ้านั้น และค่อยๆ
เคลื่อนตัวติดตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ค่อยแยกห่างจากพระจันทร์คู่รัก
จนไม่ได้อยู่เคียงข้างกันอีกต่อไป เมื่อค่ำคืนมาถึง..
จึงปรากฏพระจันทร์เพศชายให้เห็นเพียงลำพัง
นับจากนั้น
พระจันทร์เพศชายก็เฝ้าตามหาพระจันทร์คู่รักไปทุกหนแห่ง ทว่า..
คืนแล้วคืนเล่า พระจันทร์หนุ่ม ก็ไม่อาจหาพระจันทร์หญิงได้พบ
ด้วยความคิดถึงและอยากพบสุดหัวใจ จนไม่อาจรอคอยได้อีกต่อไป
พระจันทร์ชายจึงคิดว่า
"หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้คงไม่ได้พบเจอกันแน่"
ดัง
นั้น.. พระจันทร์ชายจึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เพื่อจะได้กระจายไปทั่วทั้งจักรวาล
และสามารถให้ทุกชิ้นส่วนทุกอณูของตนออกติดตามหาพระจันทร์คู่รัก
ฝ่าย
พระจันทร์หญิงนั้น ยิ่งนานวันก็ยิ่งได้เรียนรู้และเข้าใจว่า
แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามเพียงใด
อาทิตย์ดวงนั้นก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าเพื่อตนเพียงผู้เดียวเท่านั้น
แต่ยังส่องแสงไปยังสิ่งมีชีวิตและดาวดวงอื่น ๆ อีกมากมาย
พระจันทร์หญิงจึงกลับมาหาพระจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง แต่..
ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไรก็มิอาจพบคู่รักดวงจันทร์นั้นได้
กระทั่ง
ได้รู้ว่า พระจันทร์ชายยอมระเบิดตัวเองเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ เพื่อตามหาตน
พระจันทร์หญิงจึงรู้ว่า คงไม่มีโอกาสได้พบเจอพระจันทร์คู่รักอีกต่อไป
จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจเพียงลำพัง แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่
ที่พระจันทร์ชายมีต่อพระจันทร์หญิง...
ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังหลงเหลือเพียงน้อยนิด
จากแต่ละเศษเสี้ยวของตน หวังส่งให้ถึงพระจันทร์ซึ่งเป็นที่รัก
เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า เคียงข้างดวงจันทร์
จนเกิดเป็นพระจันทร์เคียงคู่กับดวงดาวระยิบระยับให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้
ทว่า..
ความแตกต่างระหว่างพระจันทร์กับดวงดาวก็ทำให้ทั้งคู่มิอาจเคียงข้างกันเสมอ
ไปได้เฉกเช่นเดิม จะเห็นได้ว่า ค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวงจรัสแสงเจิดจ้า
คืนนั้น.. ท้องฟ้ามักไร้ประกายแสงแห่งดวงดาว
แต่ในค่ำคืนซึ่งมีเมฆบดบังแสงจากพระจันทร์ไปหมดสิ้น ค่ำคืนนั้นต่างหาก
จึงปรากฏลำแสงน้อยๆ จากดวงดาวทอเต็มท้องฟ้า
ความเห็นส่วนตัว
เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าพระจันทร์ผู้ชายคิดถูกหรือผิด
ที่ยอมระเบิดตัวเองเพื่อตามหาคนรัก
แต่เรารู้ว่า...การรอคอยมันทรมานเหลือเกิน
เราคงไม่กล้าหาญพอที่จะออกตามหาใครสักคน
ด้วยชีวิตที่เหลืออยู่...สิ่งที่เราทำได้
คงเพียงเฝ้ารอการกลับมาของเขาตลอดไป...
นานมาแล้ว.. สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์ 2
ดวง ซึ่งดวงหนึ่งเป็นหญิง และอีกดวงเป็นชาย พระจันทร์สองดวงนี้ รักกันมาก
และไม่เคยแยกห่างจากกัน ทุก ๆ คืน.. เมื่อมองไปบนท้องฟ้า
ยามนั้นจะได้เห็นพระจันทร์ทั้งคู่ อยู่เคียงข้างกันเสมอ
กระทั่ง
วันหนึ่ง.. เมื่อพระจันทร์เพศหญิงได้พบกับดวงอาทิตย์
เธอรู้สึกหลงใหลในแสงเจิดจ้านั้น และค่อยๆ
เคลื่อนตัวติดตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ค่อยแยกห่างจากพระจันทร์คู่รัก
จนไม่ได้อยู่เคียงข้างกันอีกต่อไป เมื่อค่ำคืนมาถึง..
จึงปรากฏพระจันทร์เพศชายให้เห็นเพียงลำพัง
นับจากนั้น
พระจันทร์เพศชายก็เฝ้าตามหาพระจันทร์คู่รักไปทุกหนแห่ง ทว่า..
คืนแล้วคืนเล่า พระจันทร์หนุ่ม ก็ไม่อาจหาพระจันทร์หญิงได้พบ
ด้วยความคิดถึงและอยากพบสุดหัวใจ จนไม่อาจรอคอยได้อีกต่อไป
พระจันทร์ชายจึงคิดว่า
"หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้คงไม่ได้พบเจอกันแน่"
ดัง
นั้น.. พระจันทร์ชายจึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เพื่อจะได้กระจายไปทั่วทั้งจักรวาล
และสามารถให้ทุกชิ้นส่วนทุกอณูของตนออกติดตามหาพระจันทร์คู่รัก
ฝ่าย
พระจันทร์หญิงนั้น ยิ่งนานวันก็ยิ่งได้เรียนรู้และเข้าใจว่า
แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามเพียงใด
อาทิตย์ดวงนั้นก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าเพื่อตนเพียงผู้เดียวเท่านั้น
แต่ยังส่องแสงไปยังสิ่งมีชีวิตและดาวดวงอื่น ๆ อีกมากมาย
พระจันทร์หญิงจึงกลับมาหาพระจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง แต่..
ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไรก็มิอาจพบคู่รักดวงจันทร์นั้นได้
กระทั่ง
ได้รู้ว่า พระจันทร์ชายยอมระเบิดตัวเองเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ เพื่อตามหาตน
พระจันทร์หญิงจึงรู้ว่า คงไม่มีโอกาสได้พบเจอพระจันทร์คู่รักอีกต่อไป
จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจเพียงลำพัง แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่
ที่พระจันทร์ชายมีต่อพระจันทร์หญิง...
ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังหลงเหลือเพียงน้อยนิด
จากแต่ละเศษเสี้ยวของตน หวังส่งให้ถึงพระจันทร์ซึ่งเป็นที่รัก
เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า เคียงข้างดวงจันทร์
จนเกิดเป็นพระจันทร์เคียงคู่กับดวงดาวระยิบระยับให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้
ทว่า..
ความแตกต่างระหว่างพระจันทร์กับดวงดาวก็ทำให้ทั้งคู่มิอาจเคียงข้างกันเสมอ
ไปได้เฉกเช่นเดิม จะเห็นได้ว่า ค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวงจรัสแสงเจิดจ้า
คืนนั้น.. ท้องฟ้ามักไร้ประกายแสงแห่งดวงดาว
แต่ในค่ำคืนซึ่งมีเมฆบดบังแสงจากพระจันทร์ไปหมดสิ้น ค่ำคืนนั้นต่างหาก
จึงปรากฏลำแสงน้อยๆ จากดวงดาวทอเต็มท้องฟ้า
ความเห็นส่วนตัว
เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าพระจันทร์ผู้ชายคิดถูกหรือผิด
ที่ยอมระเบิดตัวเองเพื่อตามหาคนรัก
แต่เรารู้ว่า...การรอคอยมันทรมานเหลือเกิน
เราคงไม่กล้าหาญพอที่จะออกตามหาใครสักคน
ด้วยชีวิตที่เหลืออยู่...สิ่งที่เราทำได้
คงเพียงเฝ้ารอการกลับมาของเขาตลอดไป...